Tijdens deze 6-daagse reis in Portugal worden we ondergedompeld in meditatie, ademhalingstechnieken en zijn er uitwisselingsmomenten om in een verdieping te komen.

We leren de stilte ontdekken tijdens bezoeken aan kerken en kapellen. Verder bezoeken we enkele spirituele plaatsen zoals Fatima en het convento De Christo samen met de prachtige tempelierstuin in Tomar.

Ook houden we halt aan het kuststadje Nazaré, bekend als surfersparardijs en nemen we een duik in Praia Fluvial do Agroal.

Sleutelwoorden voor deze reis: verdieping, stilte, plezier, vreugde, lachen, verbinding, uitwisselingen, spiritualiteit, meditatie, ademen.

Kortom een verdiepende reis die je inspiratie geeft om nieuwe technieken toe te passen in je dagelijkse leven.

We overnachten (kamers per 2) in het prachtige Morya Retreat Center niet ver van het stadje Tomar.

Dagindeling:
7h30 – 8h30: Ochtendmeditatie & Breathwork
8h30 – 9h30: Ontbijt
10h00 – 12h30: Bezoek / Activiteit / Wandeling
13h00 – 14h00: Lunch
14h00 – 19h00: Bezoek / Activiteit / Wandeling
19h00 – 20h00: Avondmaal
20h00 – 21h00: Avondmeditatie & uitwisseling

Begeleiding:
Dennis Geelen (https://novavidarecovery.be/onze-belofte/team/ en www.koothoomi.be)

Praktisch
Het programma gaat door in een groep van maximum 7 deelnemers.
Van zaterdag 22 juni 2024 tot vrijdag 28 juni 2024.

Inbegrepen:
Onderricht, meditaties, transport met minibus (of wagen) in Portugal, alle maaltijden (vegetarisch), overnachtingen, begeleid bezoek van plaatsen, …
Er wordt geen alcohol of drugs gebruikt tijdens de reis.

Niet inbegrepen:
vliegtuigreis Ryanair (Charleroi – Lissabon – Charleroi)
Vluchten:
Heen: za 22/06 vlucht FR 3610 (Charleroi 10h40 – Lissabon 12h30)
Terug: vr 28/06 vlucht FR 3609 (Lissabon 15h10 – Charleroi 18h50)

Kostprijs?
1250 euro

Vanuit Herent (Leuven) kunnen 2 personen meerijden met Dennis tot aan de luchthaven in Charleroi en terug naar Herent.

Hoe inschrijven?
Bel 0494 05 45 53 of email info@novavidarecovery.be

Als je meer wilt weten over onze diensten, aarzel dan niet om contact te nemen op het telefoonnummer 03/298 45 61 of stuur een email naar info@novavidarecovery.be.

De vraag of seks -en pornoverslaving ‘echt’ zijn, is al vele jaren onderwerp van discussie in zowel professionele als maatschappelijke kringen. Ondanks het groeiende aantal mensen dat worstelt met ongecontroleerd seksueel gedrag, met name gerelateerd aan het gebruik van porno, ontbreekt het nog steeds aan een duidelijke definitie.

Veel mensen gebruiken de term ‘verslaving’ om hun probleem te beschrijven, simpelweg omdat dat is hoe het voor hen aanvoelt. Als je doorgaat met iets waar je geen plezier meer aan beleeft en het veroorzaakt aanzienlijke problemen in je leven, maar je kunt er desondanks niet mee stoppen, wordt dit algemeen beschouwd als verslaving. Voor een medische diagnose van verslaving is echter ook fysiologische afhankelijkheid vereist, wat meestal wordt vastgesteld aan de hand van ontwenningsverschijnselen en/of tolerantie. Dit betekent dat iemand die zijn favoriete middel, of het nu een stof of een gedrag is, niet kan verkrijgen, worstelt met fysieke ontwenningsverschijnselen. Bovendien verdwijnt het plezier dat ze eerder ervoeren als ze hun gedrag niet verhogen. Recent onderzoek suggereert dat zowel ontwenning als tolerantie voorkomen bij pornoverslaving, maar het bevindt zich nog in een vroeg stadium. In de tussentijd is de term dwangmatige seksuele gedragsstoornis (DSG) de ‘juiste’ benaming en wordt deze erkend door de Wereld Gezondheids Organisatie. Het voldoen aan de criteria voor DSG of pornoverslaving vereist meer dan alleen het besef dat het verkeerd is.

Hoe vaak komt seksverslaving voor?

Maar hoe vaak komt een dwangmatige seksuele gedragsstoornis eigenlijk voor? Hoe groot is dit probleem? Het was pas toen DSG formeel werd erkend als een diagnose door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat we konden beginnen met het onderzoeken van de prevalentie. Nu, bijna 5 jaar later, is het grootste onderzoek van zijn soort afgerond.

De International Sex Survey werd uitgevoerd in 42 landen, op 5 continenten, met meer dan 80.000 deelnemers.

Uit het onderzoek bleek dat 4,84% van de wereldbevolking een hoog risico loopt op compulsief seksueel gedrag. Dat komt neer op bijna 1 op de 20 mensen. De resultaten, gepubliceerd in het Journal of Behavioral Addictions, toonden ook aan dat slechts 14% van de individuen in de hoogrisico-DSG-groep ooit behandeling had gezocht. Enkele van de genoemde redenen waren te veel schaamte om hulp te zoeken (18,5%), niet weten waar hulp te vinden (8%) en zich geen hulp kunnen veroorloven (6,5%).

Ben ik verslaafd aan porno?

Op onze website is een zelfbeoordelingstool terug te vinden. Als je je score wilt weten, kun je nu de anonieme en vertrouwelijke vragenlijst invullen.

Hulp bij pornoverslaving en seksverslaving

Hoewel de discussie over seks -of pornoverslaving nog steeds gaande is, is het duidelijk dat er sprake is van een significant probleem en dat er veel obstakels zijn voor het zoeken van hulp. Hulp zoeken voor een probleem als dit is niet eenvoudig en kan gênant zijn, maar ik verzeker je dat de eerste stap de moeilijkste is. Bij Nova Vida begrijpen we hoeveel moed het vergt om die eerste stap te zetten, en het eerste wat we zullen doen, is je helpen je op je gemak te voelen bij het bespreken van je situatie.

Als je meer wilt weten over onze diensten, aarzel dan niet om contact te nemen op het telefoonnummer 03/298 45 61 of stuur een email naar info@novavidarecovery.be.

Mythen over drugs- en alcoholmisbruik ontstaan vaak uit culturele overtuigingen, media-getuigenissen en een gebrek aan nauwkeurige informatie. Deze mythen dragen bij aan misverstanden, stigma en desinformatie over drugs en alcohol, met mogelijk schadelijke gevolgen voor individuen en gemeenschappen.

Het aanpakken van deze mythen is cruciaal voor het bevorderen van een meer geïnformeerde en verantwoordelijke benadering van het gebruik van drugs en alcohol.

Hier zijn enkele populaire mythen rond drugs en alcohol:

Mythe 1: Verslaving aan drugs en alcohol toont een gebrek aan wilskracht.

Deze mythe draait om de overtuiging dat mensen met een stoornis in het gebruik van alcohol of drugs zelfbeheersing missen. Volgens deze misvatting is verslaving uitsluitend het gevolg van slechte besluitvorming en morele zwakte.

Velen geloven dat als de getroffen persoon genoeg wilskracht had, ze de verleiding om drugs of alcohol te gebruiken zouden kunnen weerstaan en hun verslavend gedrag zouden kunnen stoppen.

Feit: Verslaving is een complexe ziekte met veranderingen in de hersenen. Stoornissen in het gebruik van stoffen zijn chronische en terugkerende aandoeningen die aanzienlijke veranderingen in de hersenchemie inhouden, waarbij het beloningssysteem en de besluitvormingsprocessen worden herbedraad.

Bovendien dragen genetische aanleg, omgevingsinvloeden, trauma, psychische aandoeningen en sociale factoren bij aan de ontwikkeling van verslaving. Deze factoren maken verslaving een uitdagende en complexe ziekte om te overwinnen.

Mythe 2: Het occasioneel gebruiken van drugs of alcohol leidt niet tot verslaving.

Veel mensen geloven dat recreatief drugs- en alcoholgebruik, dus af en toe, niet schadelijk is. Dit is vooral een gevaarlijke misvatting voor mensen die op een informele manier experimenteren met drugs.

Feit: Occasioneel gebruik van drugs of alcohol kan op den duur tot verslaving leiden. Hoewel niet iedereen die experimenteert met drugs verslaafd wordt, zijn er aanzienlijke risico’s verbonden aan dit gedrag. Dit komt doordat stoffen zoals drugs en alcohol invloed kunnen hebben op het beloningssysteem van de hersenen.

Dit leidt tot de afgifte van dopamine, wat het verlangen naar het gebruik ervan versterkt. Bij herhaald gebruik kunnen de hersenen zich aanpassen aan deze stoffen en hogere doses vereisen om hetzelfde effect te bereiken. Dit fenomeen, bekend als tolerantie, kan het risico op verslaving vergroten.

Mythe 3: Professionele hulp zoeken voor drug- of alcoholmisbruik is zwak.

Sommige mensen geloven dat ze middelenmisbruik kunnen overwinnen door wilskracht en vastberadenheid.

Feit: Zonder professionele hulp is het overwinnen van middelenmisbruik vaak uitdagend en ineffectief Zonder professionele hulp kan het overwinnen van drug- of alcoholmisbruik uitdagend en riskant zijn. Dit komt door het mogelijke ontstaan van:

• Ernstige ontwenningsverschijnselen
• Intense psychologische verlangens
• Moeilijkheden bij het identificeren en beheren van triggers voor terugval
• Het ontbreken van gezonde copingstrategieën.

Daarom is het zoeken van professioneel advies en behandeling essentieel voor een duurzaam herstel.

Mythe 4: Een persoon kan nooit echt herstellen van verslaving.

Soms wordt verslaving afgeschilderd als een ongeneeslijke en levenslange aandoening. Dit doet mensen geloven dat zodra iemand verslaafd raakt, er geen hoop is op volledig herstel.

Dit is echter een zeer beperkende en schadelijke overtuiging die mensen kan weerhouden van het zoeken van hulp en het streven naar een gezonder leven.

Feit: Verslaving is een behandelbare medische aandoening, en herstel is mogelijk. Met de juiste behandeling is herstel van verslaving zeer haalbaar. Veel mensen overwinnen met succes verslaving en leiden vervullende en nuchtere levens.

Herstel van verslaving omvat verschillende benaderingen, zoals counseling, gedragstherapieën, ondersteuningsgroepen, traumabehandeling en multidisciplinaire interventies.

Het herstelproces verloopt mogelijk niet lineair en er kunnen tegenslagen optreden. Toch kunnen mensen met vastberadenheid en ondersteuning deze uitdagingen navigeren en doorgaan met vooruitgang naar soberheid.

Mythe 5: Verslaving is volledig genezen nadat mensen klaar zijn met de behandeling.

Sommigen geloven dat het voltooien van een behandelprogramma een definitieve en permanente oplossing is voor verslaving. Dit gaat ervan uit dat zodra de behandelingvoorbij is, individuen geen uitdagingen meer zullen ondervinden met betrekking tot middelengebruik.

Dit is echter een misvatting die kan leiden tot onrealistische verwachtingen en mogelijke terugval.

Feit: Herstel van verslaving is een reis; na de behandeling helpt nazorg bij het waarborgen van een clean en nuchter leven. Hoewel revalidatie een cruciale stap kan zijn in het herstel, moet nazorg worden geboden om het herstel te ondersteunen. Verslaving is een chronische aandoening die de werking van de hersenen verandert, en herstel vereist voortdurende inspanning en toewijding om nuchter te blijven.

Het voltooien van een behandelprogramma voorziet individuen van essentiële tools en gezonde copingstrategieën om hun verslaving aan te pakken. Nazorg, groepen en het wegnemen van omgevings- en individuele triggers kunnen helpen bij het handhaven van herstel.

Mythe 6: Hoogfunctionerende individuen kunnen geen probleem hebben met drugs of alcohol.

Deze misvatting komt voort uit de overtuiging dat verslaving alleen degenen treft die zichtbare tekenen van beperking in hun persoonlijke en professionele leven vertonen. Sommigen nemen aan dat mensen die succesvolle carrières hebben, stabiele relaties onderhouden en lijken hun “leven op orde te hebben”, onmogelijk te maken kunnen hebben met middelenmisbruik.

Feit: Verslaving treft mensen uit alle lagen van het leven, ongeacht externe prestaties. Hoogfunctionerende individuen zijn misschien bedreven in het verbergen van hun middelengebruik voor anderen, wat leidt tot de misvatting dat ze geen drugs- of alcoholprobleem hebben. Ondanks productief te zijn, kunnen individuen significante interne strijd ervaren met betrekking tot middelenmisbruik.

Ze kunnen drugs of alcohol gebruiken als coping-mechanisme voor stress, angst of andere onderliggende emotionele problemen.

Mythe 7: Behandeling voor drugs- of alcoholmisbruik is een benadering die voor iedereen op dezelfde manier verloopt.

Velen geloven ten onrechte dat iedereen met middelenmisbruik effectief kan worden behandeld met dezelfde methoden en interventies, omdat ze aannemen dat de behandeling van verslaving een gestandaardiseerd protocol volgt dat voor iedereen werkt.

Feit: Effectieve behandeling van verslaving vereist een gepersonaliseerde benadering. Behandelingsopties voor drugs- of alcoholmisbruik zijn divers en op maat gemaakt om aan de behoeften van elke cliënt te voldoen.

Verslaving wordt de ziekte van de ontkenning genoemd. Hoezo, ontkenning ? Volgende uitspraken komen uit de praktijk: “ik drink nooit alcohol in de voormiddag”, “ik ben een sociaal drinker, ik drink nooit alleen”, “ik drink nooit sterke drank”, “ik mag toch wel iets van genot hebben.” Deze uitspraken lijken erop te wijzen dat de betrokkene eerder iets bevestigt dan ontkent. Hoezo dan, ontkenning ?

Met “ontkenning” verwijzen we in de psychoanalytische behandeling naar een symptoom waar het subject geen toegang toe heeft via de wil. Denk maar aan “craving”, na één glas komt een tweede (“op één ben kan je toch ook niet staan), en na het tweede komt de drang op naar meer. “Eigenlijk wil ik dat niet, iets neemt het van mij over, dat ben ik niet.” Er lijkt dus wel een element te zijn dat aan de wil ontsnapt, maar het is allerminst duidelijk hoe dat concreet in mekaar zit. Vroeger werd verslaving benoemd als een zwakte van de wil. Als je voldoende wilskracht zou hebben, zou je dat kunnen stoppen. Was het maar zo eenvoudig. Naast de fysieke component (het lichaam vraagt naar de chemische substantie alcohol bv.) is er ook de mentale afhankelijkheid waar de wil eigenlijk niet zoveel over te zeggen heeft, laat staan op eigen kracht kan veranderen.

Een symptoom als “craving” confronteert ons met het andere in onszelf. Zoals een arts het ooit uitdrukte: “die andere (in mij) drinkt mee.” En eigenlijk vindt de betrokkene het op de duur ook niet meer prettig. Het symptoom wordt een ongemak, het ongemak leidt tot schaamte, en toch, toch willen we het eigenlijk niet weten. Een psychoanalyticus noemde verslaving ooit “de passie voor het niet weten.”

Iets van het symptoom kunnen we zelf vaststellen (als de anderen het al niet doen): zoveel consumpties per dag, niet kunnen stoppen, wel willen maar niet kunnen. Om een beter zich te krijgen op de ontkenning waar het hier over gaat, is het niet voldoende om het symptoom te beschrijven. Er zijn lichamelijke, beschrijfbare elementen in het gedrag, maar die verhullen tegelijk een onbewuste inhoud. Vragen we naar de voedingsbodem van het symptoom, dan lijkt dat iets te zijn dat geen zin heeft, zinloos is. Maar eens de exploratie van het onbewuste, de voedingsbodem van het symptoom, wordt aangevat, kan langzamerhand toegang verkregen worden tot een “onbewust weten”. Dat klinkt paradoxaal: hoe ik nu iets weten zonder mij daar bewust van te zijn ?

Hier is de verdringing aan het werk. Verdringing is psychische mechanisme dat lastige, verboden of anderszins problematische ervaring uit het bewustzijn wist. Dat wissen zelf kan worden vergeleken met het wegschrijven van een document op de harde schijf. Dat kan “bewust” gebeuren, het document krijgt een naam en kan later opnieuw opgeroepen worden. Wanneer je het document opzettelijk wist, lijkt het verdwenen te zijn van de harde schijf. Er blijven echter sporen van hangen, maar die zijn als het ware onleesbaar geworden. Met specifieke software kan soms een (deel van) een document opnieuw opgevist worden, maar dat is lang niet altijd een (volledig) succes.

Zoals gewiste documenten kunnen verdrongen inhouden problemen blijven veroorzaken. Conflicten op de harde schijf kunnen een computercrash uitlokken, wat naar het onbewuste is weggeschreven, is zg. “vergeten”, maar blijft smeulen in het onbewuste. Het roept onbehaaglijke gevoelens op, er zijn geen woorden voor. Verdoving van dat onbehagen door bv. alcohol leidt tot een tijdelijke beheersing, maar zowel lichamelijk als geestelijk moet er na verloop van tijd (en steeds meer) “bijgetankt” worden. De verdoving geraakt uitgewerkt, de spanning duikt weer op, de cirkel draait voort. Er is “iets” dat als storend wordt ervaren, en zolang dat in het onbewuste blijft hangen, wordt het “ont-kend”, het is “niet-gekend”.

Psychoanalytische therapie is een methode om die onbewuste, verdrongen inhouden toegankelijk te maken voor het bewustzijn. Door het spreken, en als het ware “tussen de woorden door” slipt het onbewuste door naar het bewustzijn, niet met rasse schreden, maar met kleine en niet altijd meteen zichtbare stappen, sijpelt het naar het bewustzijn. Op die manier worden onbewuste inhouden in taal omgezet, en kan het bewerken ervan via alcohol of andere producten achterwege blijven.

Prof dr L Wintgens

Als klinisch-seksuoloog specialiseerde ik mij in de behandeling van individuele en relationele seksuele problemen bij volwassen mannen, vrouwen en LGBTQ+IAP. In de voorbije jaren legde ik mij meer en meer toe op de behandeling van seks-, porno en liefdesverslaving waarbij er steeds gewerkt wordt vanuit het psychoanalytisch en/of contextueel-systemisch model. Deze behandelmodellen bieden de mogelijkheid om seksuele (verslavings)problemen kwalitatief aan te pakken.

Velen hebben vaak reeds lange tijd op verschillende manieren geprobeerd om hier een uitweg uit te vinden doch stelden vast dat dit nauwelijks of niet (duurzaam) lukte. Dit komt omdat seksuele problemen, waaronder verslaving, vaak een andere aanpak vergen dan louter en alleen tips & tricks of het spreekwoordelijke “karakter hebben”. De psychoanalytische en contextueel-systemische methodes kunnen je helpen om een duurzame oplossing te vinden voor je seksuele problemen, die meestal ook de partner- en gezinsrelaties intoxiceren.

In de behandeling gaan we op zoek naar hoe je oude patronen kan doorbreken en duurzame seksuele en relationele verandering kan bereiken. Veel onderzoeken tonen aan dat je deze best van al multidisciplinair behandelt. Ik vind het dan ook een absolute meerwaarde dat wij in het team van Nova Vida recovery op dergelijke manier elkaars expertises aan kunnen vullen zodat de cliënt hier op een snelle en kwalitatieve manier mee geholpen kan worden. Tevens is het een meerwaarde dat er diverse methodes aangereikt worden die telkens wetenschappelijk onderbouwd zijn.

Met de komst van de lente lanceert Nova Vida het Vlaams Centrum voor Seksverslaving (VCSV) met bijhorende website. Oprichtster Annemie de Loose licht toe.

We hebben ervaren dat er binnen het verslavingslandschap een verschuiving plaats vond. Terwijl “verslaving” van oudsher geassocieerd werd met problematische overconsumptie van drugs en/of alcohol, heeft het ontluikende neurowetenschappelijk onderzoek op dit gebied ons begrip over de laatste decennia veranderd. Het is nu duidelijk dat verschillende gedragingen, die herhaaldelijk de belonings-, motivatie- en geheugencircuits versterken, allemaal kunnen leiden tot verslaving.

De grootste drijfveer voor het oprichten van ons centrum is het feit dat seksverslaving en pornoverslaving in België een taboe blijven en er veel misverstanden bestaan omtrent deze problematiek.

Vanwege de clichés en de stigmatisering blijven velen gevangen in de cirkel van verslaving. Terwijl alle verslavingen nog steeds worstelen met een zeker stigma is seksverslaving de kampioen. Seks- en pornoverslaving worden nog steeds op grote schaal verkeerd begrepen en zijn gehuld in geheimhouding en schaamte. Het vergt dus veel moed en doorzettingsvermogen om hierbij naar hulp op zoek te gaan.

Het laatste wat we willen is de rol van moraalridder op ons nemen. De drijfveer is eerder dit probleem uit de schaduw te zetten zodanig dat mensen die het dagdagelijks gevecht aan het leveren zijn, een kans krijgen op herstel.

www.vcsv.be

Wat is sexting?

Seksueel getinte berichten of beelden maken, doorsturen of delen, valt onder de noemer van sexting. Dat verloopt via smartphone, tablet of andere online media. Het kan gaan om erotische tekstjes, (bijna) naaktfoto’s of foto’s van seksuele handelingen. Niet alleen jongeren doen dit, maar ook volwassenen.

Probleem?

Men ziet niet dadelijk een probleem wanneer dit met toestemming gebeurt en het niet verder wordt verspreid. Over de verspreiding bestaat er echter geen garantie en al zeker niet doorheen de tijd. Hier heeft men geen controle over. Eenmaal gepost kan het alle kanten uit. Jammerlijk genoeg worden de beelden soms als pestmiddel gebruikt. De term cyberpesten betekent dat de beelden worden aangewend om iemand te vernederen en te kwetsen. Voor jongeren die al worstelen met een laag zelfbeeld ervaren dit soort pesten als een absoluut dieptepunt.  Vaak zullen deze jongeren omwille van  het schaamtegevoel dit probleem niet onmiddellijk delen.

Wanneer is sexting strafbaar?

Seksueel getinte foto’s van minderjarigen op het web plaatsen is verboden, ook als jongeren dat zelf doen. Ook wie deze foto downloadt, is strafbaar. De wet maakt geen onderscheid tussen bewust strafbare feiten en jongeren die met toestemming beelden maken. De wetgeving is bedoeld om kinderen en jongeren te beschermen tegen seksueel misbruik, maar kan hen dus zelf ook in de problemen brengen.

Verslavingen hebben vaak een diepere wortel dan het gedrag zelf laat vermoeden. Ze bepalen een verhouding tot ons lichaam, in die zin dat ze een bepaalde “onrust” willen aanpakken. Het gebeurt gewoon, “iets in mij neemt het over” zegt een patiënt. Het gebeurt onbewust.

Het onbewuste kan je begrijpen als “harde schijf” in ons psychisch systeem, dat alles wat ooit in het bewustzijn is opgedoken, opslaat op een dergelijke wijze dat we er niet meer aankunnen. Deze verdringing is een beschermingsmechanisme van ons ik. Het gaat om onprettige (kinder)herinneringen, conflicten, e.d. die niet aanvaardbaar zijn voor het bewustzijn. Maar ze blijven wel doorwerken in het dagelijkse leven, vanuit een “dode hoek” als het ware: het is er wel, maar je ziet het niet.

“Niet voor het bewustzijn toegankelijk” betekent meer specifiek dat deze inhouden niet (meer) in taal omgezet kunnen worden. Onze manier van ermee om te gaan is dan direct op het lichaam gericht, zonder omweg langs het talige bewustzijn. Alcohol, seks, drugs, e.d. zijn een reactie op wat zich “van binnenin” laat voelen, maar niet in woorden kan omgezet worden. Het worden automatismen die maar moeilijk te doorbreken zijn. Ze zijn een soort compensatie voor iets waar het bewustzijn geen vat op heeft, ze dempen als het ware het ongemakkelijke en soms pijnlijke gevoel dat in ons opwelt. Het kan bv. gaan om een vroegkinderlijk trauma of pijnlijke gezinssituatie, een verlies of rouw, een onverwerkte relatiebreuk of stressvolle situatie mogelijk gepaard gaande met post-traumatische stress.

Verslaving kan dan worden benaderd als de vormgeving van een interne spanning die niet psychisch kan afgevoerd worden door middel van taal, maar “aan het lichaam” en van buitenaf wordt bewerkt. Op die manier wordt het psychisme afgesloten van alles wat zich buiten het object of de situatie van de verslaving bevindt. Subjectieve ervaringen worden op die manier een bundel van loutere sensaties en een reductie van spanningen.

In een psychoanalytische therapie proberen we, via het spreken, dichter te komen bij die verdrongen inhouden. In die zin wordt deze therapie ook wel “genezing door het woord”. Door iets onder woorden te kunnen brengen, voelt men zich opgelucht. Spreken is in die zin “helend”, het maakt ons terug tot een geheel. Het is echter een specifiek spreken, in vrije associatie, waarin de persoon alles zegt wat tijdens de sessie in hem of haar opkomt, zonder zelf te censureren. Het is geen “logisch” verhaal, want het onbewuste zal zich manifesteren “tussen de woorden” of “tussen de zinnen”, waar (nog) geen taal aanwezig is. In die zin gaat het om de geschiedenis van de persoon, waar sommige stukken zijn weggeveegd, en die we in de psychoanalytische therapie op het spoor kunnen komen. Op die manier kan de verdrongen inhoud in het bewustzijn terugkeren, doordat deze nu “onder woorden gebracht” of psychisch bewerkt kan worden.

Uniek herstelmodel in België

Waarom herstellen in groep?

Verslaving is eenzaam maar herstel doen we samen.

We merken hoe langer hoe meer dat dit een problematiek is, waar velen mee te kampen hebben en getroffen worden door de effecten ervan. Je zit in een neerwaartse spiraal, gevangen in de cirkel van verslaving. We vinden het belangrijk om inzichten (herkennen, begrijpen) te bieden rond seks- en pornoverslaving en te behandelen vanuit een biologisch, psychologisch en sociaal perspectief. Dit doen we via een uniek model, dat reeds langer in Groot-Brittannië wordt toegepast en zijn effectiviteit ruim bewezen heeft. 

Een reden waarom wij geloven dat groepsbehandeling bij deze problematiek zo betekenisvol kan zijn, heeft te maken met het gegeven dat de groep het gevoel van schaamte en isolement reduceert en dat o.a. daardoor de cyclus van verslaving kan worden gestopt. We staan stil bij wat je drijft en bij doelen die je levenskwaliteit kunnen vergroten. Het doel van dit programma is om een waardevol leven te leiden en om vooral te doen wat werkt! 

Om de drempel te verlagen zullen er eveneens ervaringsdeskundigen participeren.

Voor wie?

Dit groepsprogramma richt zich op mensen met een porno/seksverslaving die de cirkel en de neerwaartse spiraal willen doorbreken. Het is een programma voor mensen die steun en kracht zullen vinden om hun eigenwaarde en zelfvertrouwen opnieuw op te bouwen.

Werkwijze?
Het programma is opgedeeld in verschillende modules:
1) Het herkennen en erkennen van het probleem
2) Het identificeren en doorbreken van in standhoudende patronen
3) Terugvalpreventie
4) Herstel van relaties en ontwikkelen van een andere, nieuwe levensstijl

Praktisch

Het programma gaat door in een groep van minimum 4 deelnemers en maximum 8 deelnemers. Naast dit groepsaanbod is er steeds de mogelijkheid tot individuele sessies.

Wanneer?

Nog nader te bepalen

Waar?

Nova Vida Recovery

Jan Van Rijswijcklaan 164

2020 Antwerpen

—————————————-

Wij kijken alvast uit naar uw komst.

Met vriendelijke groeten,

Het Nova Vida Recovery team

Annemie de Loose (Psychologe, Sekscounseling therapeute)